Ξανθή Π. Αρετάκη

Με λένε Ξανθίππη και είμαι φοιτήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Σκοπός μου ειναι να μάθω στα παιδιά πως μπορούν με δημιουργικό τρόπο να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, χρησιμοποιώντας την εικαστική γλώσσα και μικτές τεχνικές της.

Θα χρησιμοποιήσουμε το παραμύθι ως μέσο έκφρασης του παρελθόντος για να δώσουμε την ευκαιρία να βιώσουμε το εδώ και τώρα.

O Alexander Sutherland Neil είπε «Ευχαριστιέμαι να γίνονται ευτυχισμένα και να περπατάνε με ψηλά το κεφάλι παιδιά που τα γνώρισα δυστυχισμένα, γεμάτα μίσος και φόβο. Το αν θα γίνουν καθηγητές πανεπιστημίου ή υδραυλικοί, δε με νοιάζει».

Τα παιδιά απο τη βρεφική ηλικία προσεγγίζουν το περιβάλλον τους με μια τάση συνεχούς εξερεύνησης με τον εξωτερικό κόσμο και, επιπλέον, δεν δείχνουν σχεδόν ποτέ να χάνουν τον ενθουσιασμό τους με αυτόν.

Κάνοντας συστηματικά λάθη, καταλήγουν στη σωστή απάντηση από μόνα τους χωρίς κάποια καθοδήγηση.

Θα λέγαμε ότι βρίσκονται σε μια άκρως βιωματική σχέση με το αντικείμενο και λειτουργούν διαισθητικά. Δεν υπάρχει κάποια εξωτερική κριτική ή οποιαδήποτε «ποινικοποίηση του λάθους» που θα τα απομακρύνουν από τη σχέση τους με το αντικείμενο.

Αυτή την τάση ενισχύω στην προσπάθεια να είμαι απλα βοηθός / συμπαραστάτης, διότι δεν χρειάζονται επι της ουσίας κάποια επιβράβευση απο εξωτερικούς παράγοντες.

Μόνο διακριτική καθοδήγηση που θα ενίσχυσει την κάθετη ανάπτυξη της προσωπικότητας τους.